Rodzina Kordon

W zakresie pochodzenia nazwiska KORDON, teorii jest wiele.
Pierwsza teoria zakłada, że nazwisko to pochodzi z języka francuskiego. "Kordon" w języku francuskim oznacza sznur, szunurek lub linę.
Hipoteza ta jest jednak niezwykle mało prawdopodobna, ponieważ nie ma żadnych dowodów na potwierdzenie, że nasza rodzina pochodzi z Francji. Możliwe, że francuskie słowo "kordon" przeniknęlo na tereny niemieckie za sprawą Hugenotów. Należy mieć jednak na uwadze, że Hugenoci byli reformatoryjnymi chrześcijanami, podczas gdy Rodzina Kordon, poza kilkoma wyjatkami związanymi z nawróceniami na ewangelicyzm, jest od pokoleń wyznania katolickiego.

Druga z hipotez prowadzi do Hiszpani. "Kordon" może być nazwiskiem pochodzącym od "kordewan", czyli nazwy określającej skórę kozią wyrabianą w okolicach Kordoby, ewentualnie rzemieślnika, który zajmował się przetwarzaniem tej skóry. Ale, po raz kolejny, teoria ta jest wyjątkowo nieprawodpobna, gdyż nie istnieją żadne dowody, że nasza rodzina pochodzi z Hiszpanii.

Kolejne teoria zakłada, że "Kordon" pochodzi od angielskiego nazwiska "Gordon", aczkolwiek jest to hipoteza, na której potwierdzenie nie istnieją żadne dowody.

Większość autorów (np. Linnartz: „Unsere Familiennamen” czy Gottschald: „Neue Namenkunde”) wywodzi nasze nazwisko od imienia „Gordianus”. Imię to, aż do czasów II Wojny Światowej, było powszechnie nadawane dzieciom w Allgäu, dziś pojawia się wyłącznie sporadycznie. W Wirtembergii z kolei nazwisko "Cordon" utworzone zostało z imienia. W istocie, nazwisko Kordon początko było pisane przez literę "C" (w roku 1700). Jednak już następne pokolenie zapisywało nasze nazwisko przez literę "K".

Gordianus

GORDIANUS pochodzi z łaciny i oznacza „z Gordium”. Gordion lub Gordieum znajdowało się w Azji Mniejszej w dawnej Frygii w królestwie Aleksandra Wielkiego (od 300 do 200 r. p.n.e.). Dziś są to tereny tureckiej Anatolii, na zachód od Ankary, nad rzeką Sangarios (obecnie nazywanej Sakarya). Gordianus ( jak podaje "Leksykon dla teologii i Kościoła", Bd.IV, S. 1056, Herder 1960) byli wysokim urzędnikiem cesarskim, który zmarł pod rządami Juliana Apostata i został pochowany w krypcie Epimacha, stając się męczennikiem w czasach aleksandryjskich.

W „Deklaracji poświęcenia nowego ołtarza z 1986 r.” Kościoła parafialnego św. Gordiana i Epimacha w Legau życie św. Gordiana opisano w następujący sposób (str. 8–9):
Pod rządami cesarza Juliana Apostata (361-363 r.), siostrzeńca cesarza Konstantyna, rządzący usiłowali ponownie narzucić starą religię państwową, usuwając chrześcijan z wpływowych agencji rządowych, odbudowując starożytne świątynie i otwierając je dla wiernych.

W tym czasie Gordian był wysokim urzędnikiem cesarskim o randze namiestnika, który miał obowiązek sprawowania nadzoru nad gubernatorem i urzędem państwowym (w czasie, gdy ten został cześciowo oddelegowany do Rzymu). Zajmował się również procesami przeciwko chrześcijanom,także przeciwko kapłanowi Januariusowi, którego wezwał do poddania się „nieśmiertelnym bogów”. Stary Januarius odpowiedział mu:
Zawsze byłem zbawiony w imieniu mojego Pana Jezusa Chrystusa i wierzę, że zawsze będę zbawiony; zwłaszcza, że ​​przyniosłem inne zbawienie, które ochrzciłem, kiedy poprosili o zbawienie. Ponieważ gdybyś miał mądrość, szukałbyś go całym sercem i prosiłby go, aby znalazł spokój dla duszy po takiej burzy i miałbyś nieustanne życie wieczne.

Następnie cesarski wikariusz Gordian nakazał zatrzymać starego Januariusa we jego własnym domu pod ochroną. Podczas nocnych rozmów i nauk Januariowi udało się przekonać sądzącego go Gordiana do prawd doktryny chrześcijańskiej. Gordian i jego żona Marina zostali ochrzczeni wraz z 53 członkami rodziny. Pozłacany brązowy portret Jowisza, który zdobił ołtarz rodzinny, został stopiony przez Januariusa.

Poprzez Tribune Clementian cesarz odkrył, że Januarius nawrócił swojego oficjalnego Gordiana. Następnie umieścił oba na liście inskrypcji, a Gordian został usunięty z urzędu. Żona Gordiana, Marina, została wysłana do wioski, aby służyć rolnikom. Na pytanie o zniszczenie wizerunku boga jako symbolu religii państwowej Gordian odpowiedział:
Zrobiłem to dla dobra państwa właśnie, ponieważ gdybym miał portrety wszystkich bożków stworzonych przez człowieka, rozpuściłbym je i stopił, kogo nazywacie bowiem bardziej godnymi czci, Stwórcę czy stworzenie? Ja modlę się do Tego, który wszystko stworzył.

Gordian poniósł męczeńską śmierć poprzez dekapitację w Rzymie przed świątynią bogini ziemi Tellus. Członkowie jego rodziny i inni chrześcijanie ukryli jego zwłoki i przynieśli je do katakumby na Via Latina, gdzie dzień wcześniej pochowano Epimacha. W miejscu pochówki miały miejsce cuda, którym poświęcono wybudowany niewielki kościół. Już wczesne martyrologie wskazują jako dzień męczenników dzień 10 maja.

Według legendy cesarzowej Hildegardy (757-783), żony cesarza Karola Wielkiego i potomkini książąt alamańskich, cesarzowa przeniosła relikwie św. Gordiana i św. Epimacha z Rzymu i przekazała je do klasztoru w Kempten (Allgäu).

---

Okno kościoła w St. Gordianus i St. Epimachus, Legau/Allgäu

---

Gordian jest przedstawiany jako rycerz, Epimach w eleganckim stroju z krzyżem i gwoździem.
Reprezentacje dwóch świętych w sztukach pięknych są niezwykle rzadkie. Można je znaleźć jako postacie pomocnicze na ołtarzu głównym w Dietersheim koło Bingen, utworzonym około 1510 r., Oraz na ołtarzu głównym św. Lorenza w Kempten, z XVIII wieku, a także na innych obrazach i fresków z dawnego klasztoru w Kempten.

---

Pomnik Gordianusa przy ołtarzu głównym w St.Lorenz, Kempten, z XVIII wieku.

---

Atrybuty: rycerz z mieczem

Patron Kempten w Allgäu

Męczennik  +362 (?) w Rzymie

Dzień Pamieci kat.: 10. Maja

Żródło: Ökumenisches Heiligenlexikon www.heiligenlexikon.de

---

Zdjęcia: © Mechthild Kordon, 1998

---

Aktualnie znamy trzy kościoły poświęcone obu świętym:
1. kościół protestancki w Memmingerberg, powiat Memmingen (Allgäu)
2. kościół parafialny katolicki St.Gordian i Epimachus w Legau (Allgäu)
3. kościół katolicki w Pless (na północ od Memmingen)

---

Historia świętych z "The Catholic Encyclopedia, Volume VI"

Martyrs, suffered under Julian the Apostate, 362, commemorated on 10 May. Gordianus was a judge but was so moved by the sanctity and sufferings of the saintly priest, Januarius, he embraced Christianity with many of his household. Being accused before his successor, or as some say before the prefect of the city, Apronianus, he was cruelly tortured and finally beheaded. His body was carried off by the Christians, and laid in a crypt on the Latin Way beside the body of St. Epimachus, who had been recently interred there. The two saints gave their name to the cemetery, and have ever since been joined together in the veneration of the Church. There is another Gordianus who suffered martyrdom (place uncertain) with two companions, and commemorated 17 September (Acta SS., XLV, 483); and a third, commemorated on 13 Sept, who with several companions was martyred in Pontus or Galatia (Acta SS XLIV, 55).

There are also several martyrs named Epimachus, and, owing to the meagreness of the information possessed concerning them less careful writers have confounded them greatly while the greater hagiologists are unable to agree as to their number or identity. The Bollandists mention five saints of this name: A martyr commemorated by the Greeks on 6 July, (Acta SS., XXIX, 280); (2) Epimachus and Azirianus martyrs venerated by the Copts and Abyssinians on on 31 Oct., (Acta SS., LXI, 684); (3) Epimachus of Pelusium in Egypt, venerated by the Greeks on 31 Oct. (Acta SS., LXI, 704); (4) Epimachus and Alexander, martyred at Alexandria in the persecution of Decius, commemorated in the Latin Church on 12 Dec.; Epimachus whose body with that of St. Gordianus, is honoured at Rome on 10 May. Most of the great writers have denied the existence of an Epimachus martyred at Rome, and account for the relics honoured there by asserting that the body of the Alexandrian Epimachus was transported thither shortly before the martyrdom of St. Gordianus Remi de Buck, the learned Bollandist, however, maintains that the evidence for the Roman Epimachus is too strong to be doubted, while he rejects the pretended translation of the relics of Epimachus of Alexandria.

JOHN F.X. MURPHY
Transcribed by Joseph P. Thomas

The Catholic Encyclopedia, Volume VI
Copyright © 1909 by Robert Appleton Company
Online Edition Copyright © 1999 by Kevin Knight
Nihil Obstat, September 1, 1909. Remy Lafort, Censor
Imprimatur. +John M. Farley, Archbishop of New York

z powrotem

Według najnowszych ustaleń część rodziny w Wirtembergii wywodzi się od kupca, który wyemigrował z okolic Wenecji we Włoszech do miasta Ellwangen. Również w języku włoskim "kordon" oznacza sznur lub linę. Czy możliwym jest, że to właśnie od określenia profesji wytwórcy sznurków (linek) pochodzi nasze nazwisko? Niezależnie od tego należy pamiętać, że część naszej rodziny pochodzi z Württemberger i niewykluczone, że nazwisko formowało się równolegle w różnych miejscach. Kwestia ta pozostaje niejasna.

Początek badań nad losami Rodziny Kordonów

Zainteresowanie Mechthilda Kordona badaniami rodzinnymi zawsze było bardzo duże. Prawdopodobnie obudziły go badania jej ojca. Rozpoczął badania we własnej rodzinie na długo przed tym, zanim w czasach nazistowskich wymagany był dowód pochodzenia.
Gdy Mechthild poznała swojego męża Josefa Kordona i jego rodzinę (1959), chciała dowiedzieć się o jego rodzinie. Poprosiła więc swojego teścia Maxa Kordona,aby pokazał jej dokumentach i zdjęciach ze Śląsk i opowiedział o wiadomych mu losach rodziny.
Na podstawie tych pierwszych danych Mechthild Kordon zacząła tworzyć drzewo genealogiczne. Zauważyła, że sprawa jej to wielką przyjemność. Znała jednak zaledwie kilka osób z rodziny! Gdzie oni wszyscy się podziali?

Gdzie i w jaki sposób prowadziliśmy badania?

W pierwszej kolejności Mechthild Kordon zaczęła wraz ze swoim mężem Josefem Kordon i ich wspólnymi dziećmi przeglądać książki telefoniczne i szukać nazwiska KORDON. Było to bardzo trudne, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że na byłym terytorium federalnym istniało ponad 40 książek telefonicznych. W dzisiejszych czasach wyszukiwanie nazwisk w cyfrowych książkach telefonicznych, na płytach je zawierających wydawanych dla wszystkich obywateli Niemiec lub w Internecie, jest bardzo łatwe. Niestety w książce telefonicznej nie są umieszczeni wszyscy właściciele telefonów, ponieważ nie istnieje obowiązek wpisu.

Pewnego dnia genealogowie dowiedzieli się przypadkiem, że Mormoni (Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich) prowadzą genealogię z przyczyn religijnych, a wszystkie dostępne w nich akta kościelne, stanu cywilnego i inne rejestry zostały zdigitalizowane. Płyty te są przechowywane w stanie Utah w USA w podziemnym archiwum mieszczącym się w granitowej skale. Najbliższa strona genealogiczna Mormonów znajdowała się w tym czasie w Wuppertal-Barmen. Mieli szczęście. Akta z kościołów z Górnego Śląska zostały zdigitalizowane. Dlatego genealogowie mogli poprosić o digitalizację z ksiąg kościelnych Kleina Pramsena (Prężynka) i analizować je w Wuppertal.

Dokumenty kościelne Kleina Pramsena zostały sfilmowane do 1840 roku włącznie, niestety nie dalej ze względu na ochronę danych. Rodzina Kordonów przejrzała wszystkie wpisy i zapisała te, w których pojawiło się imię Kordon. W domu wszystko zostało następnie posortowane i ocenione: powstało duże drzewo genealogiczne.

Tablica zawierała i wciąż zawiera wiele luk i znaków zapytania, zwłaszcza po 1840 r. Nie wiadomo, czy luki te zostaną kiedykolwiek wypełnione, a znaki zapytania zostaną usunięte. Dlatego genealogowie są zadowoleni z każdego nowego elementu układanki, który mogą otrzymać.

Drugie miejsce badań koncentruje się na Wirtembergia, ponieważ tutaj można również znaleźć nazwę Kordon. Tutaj badacze rodzinni mogli polegać na wstępnych pracach Gerharda Kordona. Wizyty w urzędach stanu cywilnego i urzędach parafialnych przyniosły nowe dane, które można by włączyć do drzewa genealogicznego Wirtembergii. Związek między kordonami śląskimi a kordonami z Wirtembergii nie został jeszcze znaleziony.

Najnowsze badania są ukierunkowane na poszczególne osoby lub gałęzie rodziny, które wynikają z informacji udzielanych przez różnych członków rodziny. Czasami „nowy” zainteresowany Kordon kontaktuje się przez Internet i udziela ważnych wskazówek, które pomagają likwidować luki w tworzonych drzewach genealogicznych i tablicach.

W ten sposób wielką pomocą prz ysłużył się Markus Bolz, który dzięki swoim badaniom w Nenningen mógł udowodnić związek Kordonów z Austrią i pochodzenie Württemberger z Wenecji we Włoszech.

Również w przyszłości Mechthild Kordon i jej syn Matthias analizują pochodzenie innych członków naszej rodziny. Chętnie odpowiadają na pytania zainteresowanych. Kontakt możliwy za pośrednictwem autora strony.